خودم انتخاب کردم

عمر میگذردو من بیش تر میفهممکه هیچ چیز در دنیاارزش گریه کردن را ندارد!ما آدم ها مدام چیزهایی را که اسمشان را مصیبت و بدبختی میگذاریمدر سرزمین افکارمان میچرخانیم و دور میکنیم و همین باعث میشود در صدسالگی حسرتِ لذت نبردن از زندگی را بخوریم!شاید کلمه ی رها کردن و فرار کردن برای چنین لحظاتی به وجود آمده اند...از غصه هایت فرار کندر ناکجا آبادِ درونت رهایش کن؛و به خودم انتخاب کردم...